خلاصه ضرورت اجرای طرح

بیماری شریان های کرونر (CAD) و عوارض ناشی از آن شایع ترین بیماری قلبی و عروقی به عنوان عامل اصلی مرگ و میر در جهان است و با تجمع لیپیدها و سلول های ایمنی در فضای ساب اندوتلیال عروق کرونر یا آترواسکلروز مشخص می شود و این فرآیند شامل پاسخ التهابی اندوتلیوم عروقی است. تا کنون برای پیوند بای پس عروق کرونر (CABG)، بهینه ترین پیوند اتولوگ شریان پستانی داخلی چپ است که قطر و طول کافی برای عروق کرونر ارائه می دهد. سلول زدایی(دسلولاریزاسیون) تمام مواد سلولی و اپی توپ ها را حذف می کند و امکان استفاده از منابع آلوژنیک و اگزوژنیک را فراهم می کند و کارکرد و پذیرش را در یک محیط بالینی تسهیل می کند. از سوی دیگر، بافتهای سلولزدایی شده، به دلیل ساختارهای خاص، فعالیت بیولوژیکی ذاتی و ویژگیهای بیوشیمیایی پیچیده، دارای مزایای بالقوه هستند. رگ های خونی سلول زدایی شده به طور گسترده به طور خاص برای پتانسیل آنها به عنوان داربست برای پیوند عروقی با قطر کوچک (mm=<5) مورد مطالعه قرار گرفته اند. نیاز گسترده ای برای مهندسی بافت عروق کرونر به خصوص شریان کرونری وجود دارد، زیرا بسیاری از بیماران عروق اتولوگ در دسترس ندارند و پیوندهای مصنوعی در کاربردهای عروقی با قطر کوچک، به دلیل ساختار و یا عملکرد مکانیکی نامناسب مستعد شکست هستند. اگر شریان کرونری سلول زدایی شود و معماری بافت بومی و خواص ساختاری، بیوشیمیایی و مکانیکی را حفظ می کنند می توان بر چالش های موجود غلبه کرد و از اسکفولد بدست آمده از شزیان های کرونری دسلولار شده برای شریان های کرونری آترواسکلروز شده گرفت زد و در جراحی های بازساختی استفاده کرد. هیچ پروتکل سلول زدایی خاصی برای به دست آوردن اسکفولد کامل شریان های کرونر گوسفندی منتشر نشده است. جداسازی شریان های کرونری از داربست پریکارد و شزیان پس از سلولزدایی کامل توسط پرفیوژن احتمالاً کارآمدترین راه برای به دست آوردن یک داربست سلولزدایی کامل خواهد بود. در این مطالعه برآنیم تا بافت سالم شریان کرونر گوسفندی را با تکنیک های ذکر شده در قسمت روش اجرا دسلولار کنیم و اسکفولد و ماتریکس خارج سلولی غنی از اجزای فعال زیستی که محیط native را تقلید می کند، را به دست آوریم و خواص ساختاری، بیوشیمیایی و مکانیکی آن را بررسی کنیم.

مجری طرح: دکتر عبدالمحمد کجباف زاده / دکتر کیهان صیادپور زنجانی / گیتا منظری توکلی

سال شروع: 1403