چکیده:

زمینه:

هیدرونفروز جنینی (HN) یک وضعیت شایع است که در سونوگرافی‌های قبل از تولد شناسایی می‌شود و 1 تا 5 درصد از بارداری‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در حالی که موارد خفیف اغلب بدون مداخله برطرف می‌شوند، موارد شدید اغلب نیاز به درمان جراحی دارند.

اهداف:

این مطالعه به بررسی ارتباط بین سطوح L-آرژینین و شدت هیدرونفروز نوزادی می‌پردازد، زیرا تحقیقات قبلی نشان داده‌اند که L-آرژینین نقش حیاتی در عملکرد کلیه دارد.

روش‌ها:

یک مطالعه آینده‌نگر مورد-شاهدی در مرکز طبی کودکان تهران از مهر 1400 تا مهر 1402 انجام شد. نوزادان مبتلا به هیدرونفروز (24 نفر) با نوزادان سالم کنترل (24 نفر) مقایسه شدند. سطوح آرژینین در پلاسما و ادرار با استفاده از LC-MS/MS اندازه‌گیری شد. تحلیل‌های آماری شامل ضرایب همبستگی پیرسون و منحنی‌های مشخصه عملکرد گیرنده (ROC) برای ارزیابی نیاز به مداخله جراحی بود.

نتایج:

سطوح آرژینین ادرار در گروه هیدرونفروز به طور قابل توجهی پایین‌تر از گروه کنترل بود (P = 0.03)، در حالی که سطوح آرژینین پلاسما تفاوت معنی‌داری نشان نداد (P = 0.82). همبستگی مثبت قابل توجهی بین سطوح آرژینین ادرار در گروه‌های هیدرونفروز و کنترل یافت شد [r (24) = 0.44، P < 0.05]، اما همبستگی معنی‌داری با اندازه‌گیری‌های کلیه یا پیامدهای بالینی مشاهده نشد. سیزده بیمار (54.2 درصد) نیاز به جراحی داشتند و تحلیل ROC حساسیت پایینی را نشان داد (AUC = 0.53، P = 0.7).

نتیجه‌گیری:

یافته‌های ما نشان می‌دهد که سطوح آرژینین ادرار ممکن است در نوزادان مبتلا به هیدرونفروز پایین‌تر باشد، که نشان‌دهنده ارتباط بالقوه بین آرژینین و عملکرد کلیه است. با این حال، تحقیقات بیشتری برای اعتبارسنجی این یافته‌ها و بررسی کاربرد آرژینین به عنوان یک بیومارکر مقرون به صرفه برای تشخیص زودهنگام ناهنجاری‌های کلیوی در نفرولوژی کودکان مورد نیاز است.

کلمات کلیدی:

آرژینین - هیدرونفروز - نوزاد - کلیه