بازماندن سوراخ Foramen Ovale (PFO) یکی از شایع‌ترین اختلالات قلبی مادرزادی است که در نتیجه بسته نشدن کامل سوراخ بین دهلیزهای راست و چپ قلب پس از تولد رخ می‌دهد و می‌تواند به عوارض جدی مانند سکته مغزی، آمبولی پارادوکسیکال و میگرن شدید منجر شود. تشخیص فعلی این اختلال تنها پس از تولد و با روش‌های تصویربرداری پیشرفته و پرهزینه امکان‌پذیر است و قابلیت پیش‌بینی زودهنگام در دوران بارداری را ندارد. با توجه به نقش عوامل ژنتیکی، محیطی و فیزیولوژیکی در بروز PFO و نبود سیستم پیش‌بینی دقیق، این طرح با هدف توسعه یک ابزار امتیازدهی جامع مبتنی بر داده‌های بالینی و بیوشیمیایی در مراحل اولیه بارداری طراحی شده است. این سیستم می‌تواند با شناسایی زودهنگام افراد در معرض خطر، مدیریت پیشگیرانه و کم‌هزینه PFO را امکان‌پذیر کرده، هزینه‌های درمانی را کاهش داده و کیفیت زندگی بیماران را بهبود بخشد.

ارزیابی دقیق عملکرد قلب جنین یکی از ارکان اساسی پایش سلامت در دوران بارداری است. تکنیک پیشرفته Velocity Vector Imaging (VVI) با تحلیل دقیق سرعت و جهت حرکت بافت‌های قلبی، داده‌های غیرتهاجمی و دقیقی درباره شاخص‌های دفورمیشن میوکارد ارائه می‌دهد و برخلاف روش‌های مبتنی بر داپلر، مستقل از زاویه تصویربرداری بوده و دقت بالاتری دارد. با وجود اهمیت دهلیزهای راست و چپ در تنظیم گردش خون جنین، مطالعات محدودی به بررسی عملکرد این حفره‌ها پرداخته‌اند و داده‌های مرجع کافی برای ارزیابی سلامت طبیعی آن‌ها وجود ندارد. این تحقیق با هدف بررسی تفاوت‌های دفورمیشن میوکارد دهلیزهای راست و چپ در جنین‌های سالم با استفاده از VVI انجام می‌شود تا داده‌های مرجع نرمال ایجاد کند. نتایج این مطالعه می‌تواند به توسعه ابزارهای تشخیصی اکوکاردیوگرافیک، تشخیص زودهنگام اختلالات قلبی، بهبود دستورالعمل‌های بالینی و ارتقای کیفیت خدمات درمانی در سطح ملی و بین‌المللی منجر شود.

بیماری‌های مادرزادی قلبی (CHD) از شایع‌ترین ناهنجاری‌های جنینی هستند که خطر از دست دادن بارداری را به‌طور معناداری افزایش می‌دهند، به‌ویژه در انواع شدید مانند HLHS و نقایص تک بطنی. با وجود پیشرفت‌های تشخیصی، شکاف‌های دانشی در زمینه عوامل خطر و مدیریت بهینه این موارد همچنان وجود دارد. این طرح با هدف بررسی الگوها و فراوانی CHD در موارد ختم بارداری به دلیل ناسازگاری با حیات اجرا می‌شود تا بتواند به بهبود پروتکل‌های تشخیصی، مشاوره چندتخصصی و تدوین دستورالعمل‌های بالینی کمک کند. همچنین، نتایج این پژوهش پایه‌ای برای راه‌اندازی سیستم رجیستری سقط جنین فراهم می‌کند که می‌تواند به ارتقای کیفیت خدمات درمانی، بهبود سیاست‌گذاری‌های سلامت و کاهش عوارض مادری و جنینی منجر شود.

سلامت قلب جنین در دوران بارداری حیاتی است و دفورمیشن میوکارد نشان‌دهنده عملکرد قلب است. فناوری‌های اکوکاردیوگرافی مانند VVI به ارزیابی دقیق strain و strain rate کمک می‌کنند. بطن راست و چپ قلب جنین وظایف متفاوتی دارند و شناخت تفاوت‌های دفورمیشن میوکارد می‌تواند به ارزیابی عملکرد طبیعی قلب و تشخیص زودهنگام انحرافات کمک کند. این پژوهش با هدف مقایسه دفورمیشن میوکارد در بطن‌های جنین‌های سالم با تکنیک VVI انجام می‌شود و داده‌های مرجع برای تحقیقات آینده ارائه می‌دهد. این مطالعه به ارتقای دانش و کیفیت خدمات بالینی و پژوهشی کمک کرده و می‌تواند ابزار کاربردی برای پزشکان باشد.

تحقیقات نشان می‌دهد که بیماران مبتلا به ناهنجاری قلبی تولدی با چالش‌های مالی، روانی و اجتماعی زیادی مواجه‌اند. این بیماران نیاز به درمان‌های پیچیده و طولانی‌مدت دارند که می‌تواند بار مالی سنگینی بر خانواده‌ها تحمیل کند و باعث استرس و نگرانی در بیماران شود. محدودیت‌های جسمانی و عدم قطعیت درباره آینده می‌تواند بر روحیه و روابط اجتماعی بیماران و خانواده‌هایشان تأثیر منفی بگذارد. این افراد به مراقبت‌های پزشکی تخصصی، حمایت روانی و اجتماعی، و آموزش مناسب نیاز دارند. تاکنون هیچ مطالعه‌ای بر روی بیماران ایرانی انجام نشده، بنابراین یک مطالعه گسترده در بیمارستان مرکز طبی کودکان آغاز خواهد شد.

بیماری‌های قلبی-عروقی (CVD) اصلی‌ترین علت مرگ در جهان هستند و در سال ۲۰۱۹ باعث مرگ ۱۷.۹ میلیون نفر شدند. بیماری‌های عروق خونی با قطر کم بیشترین سهم را در این مرگ‌ها دارند و سالانه بیش از ۴.۲ میلیون نفر نیازمند گرافت عروقی اتولوگ هستند. با این حال، گرافت‌های اتولوگ نرخ شکست بالا و دسترسی محدود دارند. گرافت‌های عروقی مهندسی بافت شده (TEVG) نیز با محدودیت‌هایی مانند تنگی رگی و ترومبوز مواجهند. استفاده از عروق دسلولاره، به‌خصوص ورید صافنوس، به عنوان یک جایگزین موفق در مدل‌های حیوانی نشان داده شده است. در این طرح، ورید صافنوس از خرگوش‌ها استخراج و دسلولاره می‌شود تا داربست سلولی مناسب ایجاد شود و برای گرافت عروق با قطر کم استفاده گردد. انتظار می‌رود این گرافت‌ها عملکردی مشابه گرافت‌های اتولوگ داشته باشند و در صورت موفقیت، به رفع کمبودهای فعلی در گرافت‌های عروقی کمک کنند.

بیماری شریان های کرونر (CAD) به عنوان عامل اصلی مرگ و میر جهانی شناخته می‌شود. برای پیوند بای پس عروق کرونر (CABG)، شریان پستانی داخلی چپ بهینه‌ترین گزینه است. سلول زدایی امکان استفاده از منابع آلوژنیک و اگزوژنیک را فراهم می‌کند و مزایای بالقوه‌ای دارد. رگ‌های خونی سلول زدایی شده به عنوان داربست برای پیوند عروقی کوچک مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. نیاز به مهندسی بافت عروق کرونر به ویژه شریان کرونری وجود دارد، زیرا بسیاری از بیماران عروق اتولوگ در دسترس ندارند و پیوندهای مصنوعی در کاربردهای عروقی کوچک مستعد شکست هستند. اگر شریان کرونری سلول زدایی شود و خواص ساختاری و بیوشیمیایی حفظ شود، می‌توان از آن در جراحی‌های بازساختی استفاده کرد. پروتکل سلول زدایی خاصی برای شریان‌های کرونر گوسفندی منتشر نشده است. هدف این مطالعه، دسلولار کردن بافت شریان کرونر گوسفندی و بررسی خواص آن است.

قلب به عنوان یک عضو حیاتی، نقش مهمی در انتقال اکسیژن و مواد مغذی به سلول‌ها دارد و در شرایط استرس و فعالیت به بدن کمک می‌کند. به دلیل شیوع بالای نارسایی قلبی و نیاز به پیوند قلب، ساخت قلب‌های قابل پیوند اهمیت یافته است. یکی از روش‌های نوین، استفاده از اسکافولدهای بیولوژیک و تکنیک‌های سلول زدایی است که با اسلولار کردن بافت قلب و استفاده از سلول‌های فرد گیرنده یا جنینی، قلب قابل پیوند ساخته می‌شود. بافت‌های جنینی به دلیل توانایی بالای بازسازی، در اسلولار کردن مزیت دارند. هدف این طرح، توسعه تکنیک‌های مناسب برای اسلولار کردن بافت قلب جنینی است.

آئورت، بزرگترین رگ الاستیک بدن، به دو بخش آئورت توراسیک و آئورت شکمی تقسیم می‌شود. تفاوت در ساختار و ضخامت لایه‌های آئورت منجر به رفتارهای فیزیولوژیکی متفاوت و شیوع مختلف بیماری‌ها شده است. افزایش سفتی آئورت توراسیک به عنوان عامل خطر برای فشار خون و آنوریسم آئورت شکمی به عنوان نهمین عامل مرگ و میر جهانی شناخته می‌شود. پیوند عروقی همچنان با مشکلاتی همچون رد پیوند و واکنش‌های ایمنی مواجه است. توسعه عروق مصنوعی و مهندسی بافت، راه‌حل‌های نوینی ارائه کرده‌اند که استفاده از بافت‌های سلول‌زدایی شده به عنوان اسکافولدهای بیولوژیک از جمله آن‌هاست. این اسکافولدها با کاهش واکنش‌های ایمنی و حفظ ساختار ماتریکس خارج سلولی، به عنوان جایگزینی مناسب برای عروق آسیب‌دیده پیشنهاد می‌شوند. اما تاکنون هیچ روش استانداردی برای سلول‌زدایی ارائه نشده است. هدف این مطالعه دستیابی به پروتکل ایده‌آل سلول‌زدایی آئورت توراسیک انسانی است.

بیماری‌های قلبی عروقی به‌عنوان عامل اصلی مرگ و میر جهانی اهمیت اجرای طرح را افزایش داده‌اند. پزشکی بازساختی با فناوری‌های پیشرفته‌تر نسبت به درمان‌های موقت، این چالش را بهبود می‌بخشد. استفاده از ویژگی‌های خاص ECM در مهندسی بافت و پزشکی بازساختی با هدف بازگرداندن عملکرد بافت‌های آسیب‌دیده کاربرد دارد. این مطالعه بر بررسی سلول‌زدایی از بافت سالم جنین و استفاده از آن در بازسازی حفره صفاقی رت‌ها با استفاده از اسکافولد و ECM متمرکز است.